Sed tamen intellego quid velit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Illi igitur antiqui non tam acute optabiliorem illam vitam putant, praestantiorem, beatiorem, Stoici autem tantum modo praeponendam in seligendo, non quo beatior ea vita sit, sed quod ad naturam accommodatior.

Nihil enim desiderabile concupiscunt, plusque in ipsa
iniuria detrimenti est quam in iis rebus emolumenti, quae
pariuntur iniuria.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior
potest.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Tanta vis admonitionis inest in locis;

Sullae consulatum?: Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.
Ut pulsi recurrant?: Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Quibusnam praeteritis?: Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Quod vestri non item.: Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Duo Reges: constructio interrete. Non risu potius quam oratione eiciendum? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Rationis enim perfectio est virtus; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam de isto magna dissensio est.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?